 |
| met dank aan free digital photos |
Wie is de baas?
De Stadsakker heeft er bewust voor gekozen om op maandag en donderdagavond niet open te zijn. De maandag is beschikbaar voor de tandarts, beursbezoek, administratie en contact met vertegenwoordigers. De donderdag avond is gewoon niet leuk voor een ochtendmens zoals ik. Een snelle koude maaltijd in de winkel, ‘s avonds laat en in het donker naar huis. En wat ik mij van vroeger herinner, een matige aanloop van klanten.
Hoewel het als startende ondernemer wel eens kriebbelt op maandag en ik mij afvraag of ik er goed aan doe om dicht te zijn, kan ik bovenstaande goed uitleggen. Door van dinsdag tot en met zaterdag open te zijn, blijft het leuk en dat is een belangrijke randvoorwaarde voor het voortbestaan van de winkel.
Van huis uit werd er principieel niet aan koopzondagen gedaan. Elke week moet een rustdag hebben. Tijd voor de familie, tijd voor sport en ontspanning, tijd voor gewoon even niet. Dat hoeft geen zondag te zijn, woensdag vind ik ook prima. Maar de zondag is nou eenmaal zo ontstaan, dus om de verwarring niet compleet te maken hou ik mij daaraan.
Maar dan komt de december en in het bijzonder de december van 2012. Was er voorheen elke maand een koopzondag en voldeed een briefje in de etalage “Gesloten, wij werken vandaag in de tuin/lezen een boek/maken een wandeling….Voor de maand december is er last minute besloten alle zondagen tot koopzondag om te dopen. En zonder evaluatie dit voor 2013 ook meteen vast te leggen.
De Groninger City Club (GCC), die de belangen van het Groninger MKB behartigd is hier de grote aanjager. Ik merk dat ik mijn klanten niet wil teleurstellen, maar weiger mij neer te leggen bij deze kortzichtige initiatieven van GCC.
Bijna geen van de bestuursleden zal deze zondagen zelf draaien. Zij werken vooral bij het Noorderpoort, Randstad, ABN AMRO, Zadelhoff, NDC Mediagroep, hebben een tweetal adviesbureautjes en zijn bedrijfsleider van V&D. Zij hebben blijkbaar tijd en geld over om alle zondagen in december met vrouw en kinderen de binnenstad onveilig maken.
Ik voel mij, als ondernemer, toch een beetje medewerker in een groot bedrijf, waarbij een manager mijn uren ongevraagd steeds meer oprekt zonder daar financieel iets tegenover te zetten. Want laten we eerlijk zijn. Een verruiming van de winkeltijden vind iedereen handig (ik ook hoor…) zeker als dan alle winkels ook echt open zijn. Maar gaan wij als klanten dan ook echt meer besteden?
Moeten we als winkeliers, in de slag om een klant, steeds meer open? Zodat we per uur uiteindelijk minder verdienen. We op die dagen geen medewerker kunnen betalen en de eigenaar alleen zelf nog achter de toonbank staat?
Kleine ondernemers gaan dan (zoals nu al gebeurt) keuzes maken wanneer ze open gaan. Alleen ketens en grote bedrijven zullen altijd open zijn. Maar dat zijn niet de winkels, waarvoor mensen een dagje gaan statten. Dagjesmensen komen voor de bijzondere winkels, winkels met een eigen gezicht en gezellige uitstraling, waar je nog verrast wordt door het assortiment, waar je fijn en deskundig geholpen wordt.
Een uitbreiding van het aantal zondagen zorgt juist voor een versobering van het winkelaanbod, dat is voor de ondernemer, de klant, de stad en de economie geen goede ontwikkeling.
Voor 2013 verheug ik mij op de zondagen, ik heb de briefjes al klaar liggen
Wij maken een wandeling, bouwen een sneeuwpop, werken in de tuin, bezoeken een museum, verwerken de oogst, lezen een boek, plukken appels, zijn bij vrienden, maaien het gras, hakken hout, versieren de kerstboom en doen even helemaal niets…..beste GCC, dit wilt u toch ook?
De lobby van Unilever
 |
| De lobby van Unilever, met dank aan receptiondeskworld |
Dan had zij een boek kunnen schrijven met een wetenschappelijk onderbouwing over kringlooplandbouw.
Zij had door heel Nederland lezingen kunnen geven waarin ze pleit voor een toekomst met duurzame landbouw.
Ze had kunnen uitleggen waarom nieuwe technieken niet zaligmakend zijn.
Ze had argumenten tegen gentechnologie kunnen formuleren.
Ze had kunnen pleiten voor het belang van bijen als natuurlijke hulp in de landbouw.
Ze had een diepgaande analyse kunnen geven over mooie opbrengsten per hectare.
Ze had het wereldvoedsel probleem holistisch kunnen benaderen en alle factoren kunnen betrekken.
Ze had kunnen onderbouwen waarom diversiteit zo belangrijk is
Ze had het niet alleen over productieoptimalisatie kunnen hebben maar over de hele kwaliteit van leven
Helaas, kan de duurzame landbouw dat niet betalen. En daarom zit Louise Fresco nu bij Unilever, de Universiteit van Wageningen en de Rabobank. En verteld ze als een professionele lobbyist een heel ander verhaal.
Maar dat is niet de boodschap die ik wil horen. Want de boodschap is te eenvoudig. Vertrouw de techniek, vertrouw het grote bedrijfsleven dan zal je de toekomst, net als ik, positief tegemoet zien. Dan kan je rustig slapen.
En ik hoorde dat in bijna elk antwoord terug. Aan de sprekerstafel zat geen gepassioneerd schrijver of betrokken burger. Daar zat een actrice die goed in haar rol zat. Zij kan doceren, ze kan presenteren, ze kan een boodschap overbrengen en dat scheelde het doorlezen van een heel dik boek. Maar elke vraag werd geruststellend en zonder zichtbare emotie en betrokkenheid beantwoord.
Ze wist zich eenvoudig te verbinden met haar publiek door toe te geven dat ze geen hamburgers at. Nooit gedaan ook, zo ongezond en niet lekker. Dat geeft mensen vertrouwen. Persoonlijk vindt ik het een blijk van onvermogen als je alleen met een literatuurstudie verdiept in een onderwerp zoals voedsel. Net als denken dat je het wereldvoedselprobleem kan oplossen door alleen rond te kijken in je eigen vakgebied.
Gelukkig, waren er veel kritische toehoorders, die goede vragen stelde en wel degelijk beseften dat de ideeën van Fresco niet zalig makend zijn. Dat er meer mogelijkheden zijn om mondiale problemen aan te pakken dan de technologie van grote bedrijven. Dat je verder moet kijken dan je eigen vakgebied en samen de klus moet klaren.
Maar helaas Louise Fresco is zo verdomd goed in het verwoorden van de boodschap. Terwijl het echt anders kan.
