Hoe meer ik leer....

Wie is de klos?

met dank aan free digital photo

In de auto heb ik meestal Radio 1 aanstaan.  Meer uit gewoonte, dan dat ik echt geïnteresseerd ben in de berichten die langskomen. Maar gewoontes en rituelen zijn nu eenmaal niet zo makkelijk te veranderen. Hoewel ik diep in mijn hart weet, dat ik na een paar minuten aan de stilte gewend ben, en kan genieten van mijn gedachten die ik onbeperkt kan laten stromen, kies ik voor de korte termijn bevrediging van achtergrondgeruis.

Op sommige momenten (zo rond de nieuwsberichten) luister ik met wat meer aandacht, helaas heb ik ook het genoegen van de reclames. Vandaag; de Groothandel X garandeert de laagste prijzen! Elk horecahart gaat nu sneller kloppen.

Tijd om toch de radio toch uit te zetten en een gedachtespelletje te doen.

Wat betekent het, als ik bij de een van de meest bekende horeca groothandel, voor de ultieme laagste prijs mijn spullen koop? Op korte termijn heb ik het voordeel van een geweldige aanbieding. Mijn marge gaat omhoog of ik kan mijn klanten iets bijzonders bieden tegen weggeefprijzen.

Zou ik mijn spullen daar ook kopen als ik wist dat vanwege kostenbeperkende maatregelen de vakkenvullers het zelfde werk moeten doen in minder tijd?

Zou ik mijn spullen daar ook kopen als ik weet dat vanwege diezelfde kostenbeperkende maatregelen de manager die bij mij in de straat woont nog maar een contract voor 24 uur krijgt aangeboden?

Zou ik mijn spullen daar ook kopen als ik wist dat mijn vaste klant zijn baan verliest en in de ww terecht komt?

Op welk moment laat ik mijn aankoopgedrag beïnvloeden door de gevolgen die deze met zich meebrengt.

Het is bekend, dat hoe verder iets van ons bed plaatsvind, hoe groter de impact moet zijn willen we ons er iets van aantrekken.

Stel; je staat in de supermarkt met de speciale “Wie is de klos-App”. Een digitale lijst van alle leveranciers en betrokkenen van de supermarkt. Op het moment dat je de spruitjes aanbieding in je mandje legt, verdwijnt er een naam op de lijst. “De spruitjesboer heeft zijn bedrijf moeten opheffen omdat hij slechts een paar cent per kilo spruiten krijgt”.

Op het moment dat je een gehaktknaller in je mandje legt, verdwijnt de naam van een varkensboer “omdat hij niet meer in staat is volgens de overeenkomst te leveren”. Bij aankoop een bier “3 voor de prijs van 1”, zie je op de App dat de vakkenvuller een kwartier minder tijd krijgt om de vakken te vullen.

Ik zoek iemand die deze App kan maken, wie is de klos?

Perpetuum mobile

met dank aan free photo

Rijk zijn, is het hebben van overvloed, is het hebben van onuitputtelijke bronnen waar je als mens uit kan putten. Wiki heeft het bijvoorbeeld over rijkdom aan grondstoffen (olie gas), hoewel wij allemaal inmiddels beseffen dat deze grondstoffen uitputtelijk zijn. Rijkdom is niet het bezitten van gewilde grondstoffen of het bezitten van geld, rijkdom is onafhankelijk zijn, voor je zelf kunnen zorgen, kunnen voorzien in je eigen middelen van bestaan zonder afhankelijk te zijn van anderen. Dus ook het bezit van geld of olie en gas, maakt je afhankelijk, je kan het niet eten, dus moet je het kunnen ruilen. Op kleine schaal kan dat met behoud van onafhankelijkheid maar op globale schaal, ben je een pion in het wereldwijde spel. 

Armoede daarintegen is het gebrek aan primaire levensbehoeftes, al dan niet ontstaan door het gebrek aan ruilmiddelen om deze levensbehoefte te kunnen krijgen. Wanneer je afhankelijk bent van anderen, of beter gezegd; afhankelijk bent van anderen waar je geen directe invloed op hebt, ben je nooit verzekerd van je eigen eerste levensbehoeftes. 

Heel lang geleden zorgde we zelf voor ons eten, ik wil niet helemaal terug gaan naar de tijd van jager-verzamelaar, maar we hebben eeuwen zelf ons eten verbouwd en geruild met de buren. Veel mensen zijn naar de steden vertrokken en werden meteen afhankelijk van het loonzakje van de fabriek en de kruidenier op de hoek. 

In Griekenland is het omgekeerde gaande; een grote trek van stad naar platteland. Het percentage jongeren die van de stad teruggaat naar het platteland om daar op een stuk grond van oom of tante weer boer te worden is enorm. Oude verwaarloosde olijfgaarden worden weer hersteld en onderhouden. Er zijn geen middelen meer om goedkopere olijfolie te importeren, dus is er behoefte aan eigen lokaal geproduceerde vaak biologische olijfolie uit eigen streek. Daarnaast zijn de agrarische opleidingen in aanzien gestegen, boer zijn is weer een respectabel beroep geworden. 

Hoe kunnen we deze kennis gebruiken om mensen in armoede een betere toekomst te geven? De oplossing is simpel en duurzaam maar zonder goede wil, niet makkelijk ten uitvoer te brengen. 

Geef mensen de beschikking over een eigen stukje grond en wat zaaigoed. Dan heb je met de meest eenvoudige middelen een onuitputtelijke bron van bestaan en dus rijkdom gecreëerd. De oudste en enigste perpetuum mobile die er bestaat.

Uomo universalis

Uomo universalis; hij die veel geleerd heeft

Voor iemand die zich bezig houdt met lokale en globale voedselvoorziening en duurzaam geproduceerd eten was het de afgelopen tijd smullen in de media.

Hier komt professor Dijkhuizen uit Wageningen met een pleidooi dat intensivering van de landbouw de enige oplossing is om de groeiende wereldbevolking te voeden.

Dit zegt hij, zonder zich blijkbaar te realiseren dat we al 80 jaar bezig met intensivering van de landbouw, zonder dat dit tot het gewenst resultaat heeft geleidt.

Dus volgens hem is de gewaagde oplossing; vooral doorgaan op de ingeslagen weg?

Professor Dijkhuizen denkt dat hij als landbouwspecialist 9 miljoen mensen kan voeden met een nog grotere intensivering van de landbouw en gebruik maken van nog modernere technieken. Hiermee probeert de professor een wereldprobleem op te lossen met een enkele oplossing binnen zijn eigen vakgebied, zonder over het tuinhekje naar een collega te buigen of ze gezamenlijk misschien tot een betere oplossing kunnen komen.

Waar zijn de Da Vinci’s, Plato’s en Einsteins van onze tijd te vinden. Breed opgeleide generalisten die niet prediken voor eigen parochie en subsidie nodig hebben voor eigen onderzoek. Maar echte denkers, met de overtuiging dat een holistische wereld alleen met holistische oplossingen geholpen is.

En ik ben de eerste die beaamt dat het geen makkelijk probleem is, met een nog moeilijkere oplossing. Maar daarvoor hebben wij hoger en wetenschappelijk onderwijs in Nederland. Om voor moeilijke problemen, het liefst eenvoudige maar vaak moeilijke oplossingen te vinden.

Misschien zeggen de uitspraken van professor Dijkhuizen dan ook meer iets over ons opleidingsniveau in Nederland dan over zijn wil om de wereld te helpen voeden. En in dat geval mogen we hem deze uitspraken niet kwalijk nemen.

Gras....